Interview Tiliaan van de maand
Deze maand is Acta weer terug met een nieuwe Tiliaan van de Maand, of eerder: Tilianen van de Maand! Voor deze editie is (een deel van) de Atlascommissie geïnterviewd, om meer te weten te komen over hun werk als commissie en de reis die zij hebben georganiseerd.
Waarom heb je voor deze commissie gekozen?
Eme: Reizen is één van mijn hobby’s. Ik vond het daarom ook heel leuk om op deze manier, het organiseren van een reis, andere eerstejaars te leren kennen.
Floor: Ik vond het superleuk om er meteen voor te gaan, om meteen zo’n uitdagende commissie te doen. Ook had ik nog nooit een reis georganiseerd, dus het leek me wel interessant om te kijken of ik het kon. En ik dacht: ik ga het gewoon proberen, en het is gelukt.
Sylvie: Het leek me sowieso heel leuk om deze commissie te doen, omdat je ook andere mensen echt goed leert kennen. Het is geweldig om iets neer te zetten waar iedereen naartoe gaat en aan deelneemt, zeker omdat iedereen ernaar uitkijkt en het als een hoogtepunt ervaart.
Wat vonden jullie het leukst om te organiseren?
Floor: Nou eigenlijk vooral de dingen die in één keer lukten.
Eme: Sommige dingen gingen inderdaad wat moeizaam.
Sylvie: Ja, communicatie met Frankrijk is vrij lastig.
Eme: Vooral Fransen die dan verwachten dat je Frans tegen ze gaat praten. Bijvoorbeeld bij het regelen van de juridische activiteiten, dan verwacht zo’n Fransoos dat ik zijn taal spreek. En dan vroeg ik: ‘Kan het in het Engels?’ En dan was het antwoord: ‘Nee.’
Sylvie: Het makkelijkst was eigenlijk de ambassade, want die konden we gewoon in het Nederlands benaderen.
Floor: En het Hostel. Daar waren we ook echt blij mee. Toen we dat geregeld hadden, dachten we: nou we hebben in elk geval een goede uitvalsbasis. Alles kan als een kaartenhuis ineenstorten, maar we hebben tenminste dat hostel.
Even terug naar de vraag…
Floor: Ik vond de fietstocht erg leuk. Die heb ik niet zelf georganiseerd, maar toen Merel daar mee kwam, dacht ik echt: dit wordt een banger.
Sylvie: Ik vond de hele eerste dag leuk. Je merkte gewoon dat iedereen er heel veel zin in had.
Eme: Ik had een beetje m’n twijfels bij die kroegentocht, want het was een beetje een raar bedrijf ofzo. Maar achteraf vond ik dat wel echt een van de leukste dingen die we gedaan hebben.
Wat was het lastigst om te organiseren, waar liepen jullie tegenaan?
Sylvie: Ik denk sowieso de communicatie met het hostel op locatie. Dat was echt verschrikkelijk.
Eme: Je merkt toch dat Fransen niet echt medeleven hebben. Ze zijn nogal hard.
Sylvie: Ze zijn weinig begripvol inderdaad. Je spreekt iets met ze af en dan was het eindelijk geregeld. Maar dan kwamen ze toch met een alternatief voorstel. ‘Wil je toch niet dit?’ Nee, we hebben net zus en zo afgesproken. En dan begon je weer van voren af aan.
Floor: Er was ook nog de bus. Ze wilden maar niet de bevestiging van betaling sturen. Verder was alles geregeld, maar de bevestiging kwam niet. Toen is Eme naar Nieuwegein gegaan.
Eme: Ja ik dacht: ik zet er wat druk op. Dus ik bel daar aan en zeg: ‘Jij gaat nu die bevestiging sturen.’ Toen was het wel redelijk snel opgelost.
Zouden jullie nog een keer een reis willen organiseren?
Sylvie: Ik doe natuurlijk ook Terra Nova, maar het allerleukste aan Atlas vind ik dat je met je hele eigen jaar bent.
Floor: Ik vond het met deze commissie gewoon heel leuk en fijn, omdat er een goede balans was tussen dingen doen en doorpakken en lekker chillen. En ik mocht iedereen.
Eme: Ik zou het op zich wel leuk vinden, maar om het meteen volgend jaar bijvoorbeeld weer te doen, dat is misschien een beetje intens.
Om welke gebeurtenis hebben jullie hard moeten lachen?
Eme: Dat zijn er wel meerdere denk ik. Achteraf kon ik wel lachen om dat het luchtbed kwijt was. Want we hadden een kamer met zes bedden voor de commissie en we waren met zeven. Dus ik moest op een luchtbed, maar die was in de bus blijven liggen. Dus toen mocht ik gezellig tussen Jip en Job liggen in een tweepersoonsbed. Om dit de andere avonden te voorkomen, heb ik de volgende dag een matras ergens vandaan gehaald en door de gangen gerend om hem veilig te stellen. Toen had ik wel een slaapplek.
Wat is je lievelingsontbijt?
Sylvie: Sowieso het hostel ontbijt.
Eme: Nou het hostel ontbijt was prima, maar er was niet veel keuze. En over het algemeen gewoon lekker fruit.
Floor: We hadden ook een heel strak ochtendritueel. Thomas was altijd in één keer klaar, je knipperde met je ogen en hij zat al aan het ontbijt. Julia was ook altijd erg rap. De rest moest altijd nog even opstarten. En we hadden dan altijd twee mensen die langs de kamers gingen.
Eme: Wat ik wel merkte, is dat er met vijf dames op de kamer, er opeens heel weinig tijd voor mij overbleef om te douchen etc.
Wat staat er nog op je bucketlist.
Sylvie: Ik heb een lijstje en daar staat één ding op. Kijk hier: paragliden. Dat wil ik heel graag doen.
Eme: Ja dat lijkt me ook wel vet.
Floor: Ik wil carnaval vieren in Brazilië.
Eme: Ik zou na m’n bachelor een heel jaar door Azië en Australië willen reizen. Ik weet niet hoe ik aan het geld kom, maar dat lijkt me heel vet.
